Словарное определение: |
---|
γωνία, ион. γωνίη ἡ 1) угол (τοῦ προνηΐου Her.; ἡ ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τείνουσα γραμμή Plat.): κατ ὀξείας γωνίας Arst. под острым углом; πρὸς ὁμοίας γωνίας Arst. под равными углами; κεφαλὴ γωνίας NT краеугольный камень; αἱ τέσσαραι γωνίαι τῆς γῆς NT четыре страны света; ἐν γωνίᾳ NT в углу, т.е. келейно, тайком; 2) углообразный выступ (τελευτῶντος τοῦ λαβυρίνθου Her.); 3) угольник (κανόνες καὶ γωνίαι Plat.; σφαῖραι καὶ γωνίαι Plut.); 4) угол мостового устоя (для разрезания волн) (τοῖς κίοσι πρὸ τῶν τὸ ρεῦμα δεχομένων πλευρῶν γωνίας προκατασκευάζειν Diod.). |
|