Словарное определение: |
---|
ὕψιστος 3 [superl. к ὑψηλός] 1) высочайший (Ζεύς Pind., Aesch., Soph.; Ζηνὸς πάγος Soph.); 2) высший, лучший (κέρδος, στέφανος Pind.); 3) крайний, худший (κακά Aesch.): ὕψιστος ἐν βροτοῖς φόβος Aesch. величайший для смертных ужас; 4) (все)вышний: ἐν τοῖς ὑψίστοις NT в вышних, в небесах. |
|